Het lelijke jonge eendje
Literal Breakdown
Transcript
Het lelijke jonge eendje.
Het was heerlijk buiten op het land. ’t Was zomer, het koren was rijp, het hooi stond op de groene weiden aan oppers, en de ooievaar liep op zijn lange, rode poten en praatte Egyptisch; want deze taal had hij van zijn moeder geleerd. Rondom de korenvelden en de weiden waren uitgestrekte bossen, en midden in de bossen diepe meren. Ja, het was werkelijk heerlijk daar buiten op het land! Door de glans der zon beschenen, stond daar een oud kasteel, dat door een diepe gracht omgeven was, en van de muur tot aan het water groeide dicht kreupelhout. Te midden hiervan zat in haar nest een eend, die haar jongen moest uitbroeden; maar het begon haar bijna te vervelen, zo lang duurde het, eer de jongen uitkwamen; daarbij kreeg zij zelden bezoek, want de andere eenden zwommen liever in de gracht rond, dan dat zij eens uit het water kwamen om met haar te praten.
Eindelijk ging het ene ei na het andere open. Een gepiep deed zich horen, en al de dooren van de eieren waren levend geworden en staken de kopjes uit de schalen.
«Vlug wat, vlug!» zeide zij; en nu haastten zich al de kleine eendjes, wat zij konden, en zij kwamen uit de eieren te voorschijn en keken naar alle kanten onder de groene bladeren; en de moeder liet ze kijken, zooveel als zij maar wilden; want groen is goed voor de ogen.
«Wat is de wereld toch groot!» zeiden al de jongen; want nu hadden zij heel wat meer plaats dan in het ei.
«Denk je, dat dit de hele wereld is?» zei de moeder. «Die strekt zich nog ver aan de anderen kant van het geboomte uit, tot aan de tuin van de pastoor; maar daar ben ik nog nooit geweest.—Je bent toch allemaal wel bij elkaar?» vervolgde zij en stond op. «Nee ik heb ze nog niet allemaal; het grootste ei ligt daar nog; hoe lang zal het nog wel duren, eer dat uitkomt? Nu begint het mij haast te vervelen!» en zij ging er weer op zitten.
«Wel zo, hoe gaat het?» vroeg een oude eend, die haar eens een bezoek kwam brengen.
«Het duurt geducht lang met dat ene ei,» zei de eend, die er nu weer op zat; «het wil maar niet opengaan; maar kijk eens naar de andere: zijn dat niet de liefste eendjes, die je ooit van je leven gezien hebt? Zij lijken allemaal precies op hun vader; maar die ondeugd komt mij niet eens bezoeken.»
«Laat mij het ei, dat niet wil opengaan, eens zien!» zei de oude eend. «Geloof mij, het is een kalkoenenei! Ik ben ook eens zo beetgenomen en had toen heel wat werk met mijn jongen, want zij waren bang voor het water! Ik kon ze er maar niet in krijgen; hoe ik ook kwakte, het hielp mij niemendal!—Laat mij het ei eens zien! Ja, dat is een kalkoenenei! Laat dat maar liggen, en leer je andere kinderen liever zwemmen!»
«Ik zal er toch nog een beetje op blijven zitten,» antwoordde de eend; «ik heb er nu al zo lang op gezeten, en dus kan ik er nog wel een paar dagen op zitten!»
«Je moet het zelf weten,» hernam de oude eend en ging weg.
Eindelijk ging het grote ei open. «Piep, piep!» zei het jong en kroop er uit. Het was een groot en lelijk beest! De eend bekeek het eens. «Wat is dat een verschrikkelijk groot eendje,» dacht zij; «geen van de anderen ziet er zo uit. Zou het misschien een kalkoens kuikentje zijn? Nu, daar zullen we wel gauw achter komen; in het water moet het, al zou ik het er ook zelf induwen.»
De volgende dag was het mooi, heerlijk weer; de zon scheen op alle groene bladeren. De moeder der eendjes ging met haar hele familie naar de gracht toe. Plof! daar sprong zij in het water. «Kwak, kwak!» zeide zij, en het ene eendje na het andere plofte er nu ook in; het water spatte hun om de kop, en zij doken even onder, maar kwamen al spoedig weer boven en zwommen uitmuntend; hun poten gingen van zelf, en allen waren zij in het water; zelfs het lelijke, grauwe eendje zwom mee.
«Nee, het is geen kalkoen,» dacht de oude eend; «kijk eens, hoe ferm hij met zijn poten slaat en hoe recht hij zich weet te houden! ’t Is mijn eigen kind! Eigenlijk is hij toch nog zo lelijk niet, als men hem maar eens goed bekijkt! Kwak, kwak! Gaat maar met mij mee, dan zal ik je in de grote wereld brengen en je in de eendenkooi voorstellen: maar zorgt, dat je dicht in mijn nabijheid blijft, en neemt je voor de kat in acht!»
En zo begaven zij zich naar de eendenkooi. Daarbinnen was een verschrikkelijk rumoer; want daar waren twee families, die elkaar het bezit van een palingkop betwistten, en eindelijk kreeg de kat die toch.
«Kijk, zo gaat het nu in de wereld!» zei de moeder der eendjes, en zij stak haar snavel al uit, want zij wilde de palingkop ook wel hebben. «Gebruik je poten nu!» vervolgde zij. «Houdt je fatsoen en maak een buiging voor de oude eend, die je daar ziet: dat is de voornaamste van alle; zij is van Spaanse afkomst, daarom is zij zo dik; en, zie je wel, zij heeft een rood lapje om haar poot; dat is iets heel moois en de grootste onderscheiding, die een eend te beurt kan vallen; dat betekent, dat men haar niet kwijt wil raken en dat zij door dieren en mensen erkend moet worden. Wacht eens! Zet je poten niet zo binnenwaarts! Een welopgevoed eendje zet zijn poten buitenwaarts, evenals vader en moeder doen. Zie eens! Zo! Buig je hals nu en zeg: Kwak!»
En dat deden zij; maar de andere eenden in de rondte bekeken ze en zeiden tegen elkaar: «Kijk eens! Nu moeten wij nog het aanhangsel krijgen, alsof wij al niet talrijk genoeg waren! En foei! wat ziet dat ene eendje er uit! Dat willen wij hier niet hebben!» En terstond vloog er een oude eend naar het arme beest toe en beet het in de nek.
«Wil je dat nu wel eens laten?» zei de moeder. «Het doet immers niemand kwaad!»
«Dat is wel mogelijk, maar het is te groot en ziet er zo vreemd uit,» zei de andere eend, «en daarom moet het eens een pikje hebben.»
«Het zijn lieve kinderen die de moeder heeft,» zei de oude eend met het lapje om de poot, «zij zijn allemaal mooi, behalve dat ene; dat is mislukt; ik zou wel willen, dat je dat eens wat anders kon maken.»
«Dat gaat immers niet,» zei de moeder van het eendje; «het is wel niet mooi, maar het heeft een goed hart en zwemt even flink als al de anderen, ja, ik moet zeggen, nog beter. Ik denk wel, dat het goed zal opgroeien en mettertijd wat kleiner worden. Het heeft te lang in het ei gezeten, en daardoor is het wat mismaakt geworden!» Dit zeggende, pakte zij het beet en streek zijn veren glad. «Bovendien is het een woerd,» zeide zij; «en daarom doet het er zo veel niet toe. Ik denk, dat het wel krachtig zal worden; het weet zich ten minste nu al goed te verweren.»
«De andere eendjes zien er allerliefst uit,» zei de oude eend; «doe maar, alsof je thuis waart, en als je een palingkop vindt, dan kun je die wel aan mij brengen.»
En zo waren zij er dan zo goed als thuis.
Maar het arme eendje, dat het laatst uit het ei gekomen was en er zo lelijk uitzag, werd gebeten, gestoten en voor de gek gehouden, en dat zowel door de eenden als door de kippen. «Het is te groot!» zeiden allen, en de kalkoense haan, die met sporen ter wereld gekomen was en daarom dacht, dat hij keizer was, blies zich op als een schip met volle zeilen en kwam op hem af; toen klokte hij en werd zijn kop vuurrood. Het arme eendje wist niet, hoe het zich zou wenden of keren; het was treurig, omdat het er lelijk uitzag en door al de anderen bespot werd.
Zo ging het de eerste dag, en later werd het al erger en erger. Het arme eendje werd door allen geplaagd; zelfs zijn zusters waren kwaad op hem en zeiden steeds: «Mocht de kat je maar beetpakken, jou lelijk schepsel!» En de moeder zeide: «Ik wou, dat je maar ver hier vandaan waart!» De eenden beten het, en de kippen pikten het, en de meid, die de beesten eten moest geven, schopte het.
Nu liep het weg en vloog over de schutting. De vogeltjes in het geboomte vlogen daardoor verschrikt op. «Dat komt, omdat ik zo lelijk ben,» dacht het eendje, kneep de ogen even dicht en liep toen weer voort. Zo kwam het aan het grote moeras, waar de wilde eenden woonden. Hier lag het de gehele nacht; het was vermoeid en verdrietig.
Tegen de morgen vlogen de wilde eenden op en bekeken haar nieuwe kameraad eens. «Wat ben jij er voor een?» vroegen zij, en het eendje wendde zich naar alle kanten en groette zo goed het kon.
«Je bent verschrikkelijk lelijk!» zeiden de wilde eenden; «maar dat kan ons niet schelen, als je maar niet met iemand van onze familie trouwt!»—Het arme beest! Het dacht er waarlijk niet aan te trouwen; als het maar de vergunning kon krijgen, om in het riet te liggen en wat moeraswater te drinken.
Zo lag het twee hele dagen; toen kwamen er twee wilde ganzen of, liever gezegd, genten naar hem toe; het was nog niet lang geleden, dat zij uit het ei gekropen waren, en daarom waren zij zo overmoedig.
«Hoor eens, kameraad!» zeiden zij; «je bent zo lelijk, dat je goed bij ons past. Wil je met ons meegaan en trekvogel worden? Hier dichtbij in een ander moeras zijn enige aardige wilde ganzen, allemaal dames, die evenals jij «kwak!» kunnen zeggen. Je kunt je fortuin daar wel maken, hoe lelijk je ook wezen mocht.»
«Piefpafpoef!» klonk het juist, en de beide wilde genten vielen dood in het riet neer, en het water werd bloedrood gekleurd.—«Piefpafpoef!» klonk het weer, en nu vlogen er gehele scharen wilde ganzen uit het riet op. En toen deed zich andermaal een knal horen. Er werd een grote jacht gehouden; de jagers lagen rondom het moeras; ja, enigen zaten boven in de takken der bomen, die zich ver over het riet uitstrekten. De blauwe damp trok in dikke wolken in de bomen en ver over het water heen; de jachthonden gingen het moeras in. Plof, plof! het riet boog zich naar alle kanten heen. Dat was een schrik voor het arme eendje. Het draaide zijn kop om, om hem onder de vleugels te steken; maar op hetzelfde ogenblik stond er een vreselijk grote hond dicht bij het eendje; de tong hing hem uit de bek, en zijn ogen schoten vlammen; hij strekte zijn snoet juist naar het eendje uit, liet het zijn scherpe tanden zien en.... Plof! plof! ging het weer, zonder dat hij het beetpakte.
«Goddank!» zei het eendje met een zucht; «ik ben zo lelijk, dat de hond mij zelfs niet wil bijten.»
En zo bleef het roerloos liggen, terwijl de hagel door het riet snorde en er schot op schot knalde.
Eerst laat op de dag werd het stil; maar het arme eendje durfde nog niet opstaan; het wachtte nog verscheidene uren, voordat het omkeek, en toen snelde het uit het moeras weg, zo vlug als het maar kon. Het liep over veld en weiden; maar er woei zulk een hevige storm, dat het werk had om op zijn poten te blijven staan.
Tegen de avond bereikte het een kleine, armoedige boerenhut; deze was zo bouwvallig, dat zij zelf niet wist, naar welken kant zij zou vallen, en daarom bleef zij maar staan. De storm gierde zo verschrikkelijk om het eendje heen, dat het moest gaan zitten, om niet omver te waaien. Nu bemerkte het, dat de deur uit het ene scharnier geraakt was en zo scheef hing, dat het door de reet in de kamer kon sluipen, en dit deed het dan ook.
Hier woonde een oude vrouw met haar kater en haar kip. En de kater, dien zij haar zoontje noemde, kon een hoogen rug zetten en spinnen; hij gaf zelfs vonken van zich, maar dan moest men zijn haar de verkeerden kant opstrijken. De kip had korte, lage poten, en daarom werd zij juffrouw Kortbeen genoemd; zij legde heerlijke eieren, en de vrouw had haar zo lief, alsof zij haar kind was.
’s Morgens zag men het vreemde eendje dadelijk, en nu begon de kater te blazen en de kip te kakelen.
«Wat is er te doen?» zei de vrouw en keek in de rondte; maar zij had een slecht gezicht, en daarom dacht zij, dat het eendje een vette eend was, die verdwaald was geraakt. «Dat is een goede vangst!» zeide zij. «Nu kan ik eendeneieren krijgen. Als het maar geen woerd is! Dat zullen wij eens proberen!»
En zo werd het eendje voor drie weken op de proef aangenomen; maar er kwamen geen eieren. En de kater was heer in huis, en de kip was er zo goed als vrouw, en altijd zeiden zij: «Wij en de wereld!» Want zij dachten, dat zij de helft waren, en verreweg de beste helft. Het eendje gaf als zijn meening te kennen, dat het toch ook wel eens anders zou kunnen zijn; maar dat kon de kip niet velen.
«Kun je eieren leggen?» vroeg zij.
«Nee.»
«Welnu, wil je dan wel eens zwijgen?»
En de kater zei: «Kun je een hoogen rug zetten en spinnen en maken, dat er vonken uit je lijf komen?»
«Nee.»
«Dan mag je ook geen meening hebben, als verstandige lieden met elkaar spreken.»
En het eendje zat in de hoek en voelde zich diep ongelukkig; daar drong de zonneschijn in het huisje door; het kreeg zulk een lust om in het water te zwemmen, dat het zich niet kon weerhouden, dit tegen de kip te zeggen.
«Wat is dat voor een dwaze inval!» zei deze. «Je hebt niets uit te voeren, en daarom verzin je allerlei dwaasheden. Leg eieren of spin, en maak je anders uit de voeten!»
«Maar het is zo prettig, in het water te zwemmen,» zei het eendje, «zo prettig, het boven zijn kop te laten uitspatten en op de grond te duiken.»
«Nu, dat is ook een heel plezier!» zei de kip. «Je bent zeker niet goed bij je verstand! Vraag er de kater maar eens naar,—die is het verstandigste schepsel, dat ik ken,—of hij er van houdt, in het water te zwemmen of onder te duiken? Ik wil niet van mij zelf spreken.—Vraag het zelf maar aan onze meesteres, de oude vrouw; wijzer dan zij is niemand op de wereld! Denk je misschien, dat zij plezier heeft om te zwemmen en het water boven haar hoofd uit te laten spatten?»
«Je begrijpt mij niet!» zei het eendje.
«Begrijpen wij je niet? Wie zou je dan kunnen begrijpen? Je zult toch wel niet wijzer willen zijn dan de kater en de vrouw,—van mij zelf wil ik niet spreken! Heb maar niet zoveel noten op je zang, en wees dankbaar voor al het goede, dat men je bewezen heeft. Ben je niet in een warme kamer gekomen en heb je niet een gezelschap, waarvan je nog wat kunt leren? Maar er is geen huis met je te houden, en het is alles behalve plezierig, met jou om te gaan. Je kunt mij gerust geloven! Ik meen het goed met je. Ik zeg je de waarheid, al vind je dit ook niet prettig, en daaraan kan men zien, wie zijn ware vrienden zijn. Doe je best maar om eieren te leggen of te spinnen of vonken uit je lijf te laten komen.»
«Ik denk, dat ik de wijde wereld maar in zal gaan!» zei het eendje.
«Ja, doe dat maar!» liet de kip hierop volgen.
En zo ging het eendje dan heen; het zwom in het water, het dook met zijn kopje onder, maar door alle dieren werd het om zijn lelijkheid met minachting bejegend.
Nu kwam de herfst; de bladeren in het bos werden geel en bruin; de wind rukte ze af, zodat zij in de rondte dansten, en boven in de lucht was het snerpend koud; de wolken zaten vol hagel en sneeuw; en op de heg zat een raaf en deed haar klagend gekras horen. Het arme eendje had het al heel slecht! Op zekeren avond, juist toen de zon in haar pracht onderging, kwam er een hele troep groote vogels uit het bos, het eendje had er nooit zulke mooie gezien; zij waren spierwit en hadden lange, buigzame halzen: het waren zwanen. Zij lieten een eigenaardig geluid horen, spreidden hun prachtige, lange vleugels uit en trokken uit de koude streken naar warmere landen. Zij stegen zo hoog, zo hoog, dat het het lelijke jonge eendje wonderlijk te moede werd. Het draaide zich als een tol in het water rond, strekte zijn kop hoog in de lucht naar de zwanen uit en gaf zulk een luiden en zonderlingen schreeuw, dat het er zelf van schrikte. O, het kon die mooie, gelukkige vogels niet vergeten; en zodra deze niet meer te zien waren, dook het onder tot op de grond en toen het weer boven kwam, was het als buiten zich zelf. Het arme beest wist niet, hoe die vogels heetten, ook niet, waar zij naar toe vlogen; maar toch liep het er hoog mee, zooals het nog nooit ergens mee gedaan had. Het benijdde ze volstrekt niet. Hoe zou het hem ook in de gedachten komen, te wensen, zelf zo mooi te zijn? Het zou al blij geweest zijn als de eenden hem maar in haar midden geduld hadden,—dat arme, lelijke beest!
Het werd winter. Het was koud, snerpend koud. Het eendje moest in het water rondzwemmen om te maken, dat dit niet helemaal dichtvroor; maar met iederen nacht werd het gat, waarin het zwom, al kleiner en kleiner. Het vroor, dat het kraakte; het eendje moest voortdurend zijn poten gebruiken, opdat het gat niet geheel dicht zou gaan. Eindelijk werd het moede, bleef doodstil liggen en vroor in het ijs vast.
’s Morgens vroeg kwam er een boer voorbij. Toen hij het eendje zag, ging hij er heen, trapte het ijs met zijn klomp aan stukken en bracht het dier naar zijn vrouw toe. Daar kwam het weer bij.
De kinderen wilden met hem spelen; maar het eendje dacht, dat zij hem kwaad wilden doen en vloog in zijn angst juist in het melkvat, zodat de melk overal in de kamer rondspatte. De vrouw sloeg de handen in elkaar, waarop het eerst in het botervat en toen in de meelton vloog. Wat zag het er nu uit! De vrouw schreeuwde en sloeg met de tang naar het arme beest; de kinderen liepen elkaar omver, om het eendje te pakken; zij lachten en schreeuwden!—’t Was gelukkig, dat de deur openstond en dat het tussen de takken in de vers gevallen sneeuw kon sluipen. Daar bleef het geheel uitgeput liggen.
Maar al de nood en de ellende, welke het eendje in dien strengen winter moest doorstaan, te vertellen, zou te akelig zijn.
Het lag in het moeras tusschen het riet, toen de zon weer warm begon te schijnen. De leeuweriken zongen. Het was lente geworden.
Nu kon het eendje op eens zijn vleugels uitslaan; deze klapten luider dan vroeger en droegen hem krachtig van daar; en voordat het beest het recht wist, bevond het zich in een groote tuin, waarin de vlierboomen geurden en hun lange, groene takken tot in het water neerbogen. O, hier was het zo schoon, zo heerlijk! En uit het geboomte kwamen eensklaps drie prachtige witte zwanen te voorschijn: zij klapten met hun vleugels en zwommen fier in het water. Het eendje kende die prachtige beesten en werd door een eigenaardige treurigheid aangegrepen.
«Ik zal naar hen toe vliegen, naar die koninklijke vogels! Maar zij zullen mij doden, omdat ik, die zo leelijk ben, mij in hun nabijheid durf wagen. Maar dat doet er niet toe! ’t Is beter, door hen gedood, dan door de eenden gebeten, door de kippen gepikt, door de meid, die aan de kippen eten geeft, geschopt te worden en in de winter gebrek te lijden!»
En het snelde naar het water, plofte er in en zwom naar de prachtige zwanen toe; deze zagen hem en kwamen met klappende vleugels op hem af.
«Doodt mij maar!» zei het arme beest, boog zijn kop voorover en verwachtte niets anders dan de dood.—Maar wat zag het nu in het heldere water? Het zag daarin zijn eigen beeltenis, niet meer die van een loggen, grauwen, lelijke vogel, maar van een zwaan.
Het doet er niet toe, door een eend uitgebroed te worden, als men maar uit een zwanenei gekomen is!
Het gevoelde zich nu verheugd over al de nood en de ontberingen, die het doorgestaan had. Nu erkende het eerst recht zijn geluk en de heerlijkheid, die hem omringde.—En de zwanen zwommen om hem heen en streelden hem met hun snavels.
Eenige kinderen kwamen de tuin inloopen; ze gooiden brood en gerst in het water, en het kleinste riep: «Daar is een nieuwe zwaan!» En de andere kinderen jubelden mee: «Ja, er is een nieuwe bijgekomen!» En zij klapten in de handen en dansten in de rondte, liepen naar hun ouders toe, en er werd brood en koek in het water geworpen, en zij zeiden allemaal: «Die nieuwe is nog de mooiste! Hij is zo jong en ziet er zo prachtig uit!» En de andere zwanen bogen zich voor hem.
Nu gevoelde het zich geheel beschaamd en stak zijn kop onder zijn vleugels; het wist zelf niet, hoe het zich zou houden; het was overgelukkig, maar volstrekt niet trots. Het dacht er aan, hoe het vervolgd en bespot was, en hoorde nu allen zeggen, dat het de mooiste van al die mooie vogels was. Zelfs de vlierboom boog zich met zijn takken tot hem in het water neer, en de zon scheen warm en liefelijk! Nu klapte hij met zijn vleugels, richtte zijn slanke hals op en jubelde van ganscher harte:
«Zoveel geluk had ik mij niet kunnen voorstellen, toen ik nog een leelijk eendje was!»
Summary
The Dutch translation for “The ugly young duckling” is Het lelijke jonge eendje. The Dutch, Het lelijke jonge eendje, can be broken down into 225 parts:"It was wonderful outside on the land." (Het was heerlijk buiten op het land.), "It was summer, the corn was ripe, the hay stood on the green pastures and the stork was walking on its long, red legs and talking Egyptian; because he had learned this language from his mother." (Het was zomer, het koren was rijp, het hooi stond op de groene weiden aan oppers, en de ooievaar liep op zijn lange, rode poten en praatte Egyptisch; want deze taal had hij van zijn moeder geleerd.), "Around the cornfields and the pastures were vast forests, and in the middle of the forests deep lakes." (Rondom de korenvelden en de weiden waren uitgestrekte bossen, en midden in de bossen diepe meren.), "Yes, it was really wonderful out there on the land!" (Ja, het was werkelijk heerlijk daar buiten op het land!), "Lit up by the blazing sun, there stood an old castle, that was surrounded by a deep canal, and from the wall to the water thick brushwood was growing." (Door de glans der zon beschenen, stond daar een oud kasteel, dat door een diepe gracht omgeven was, en van de muur tot aan het water groeide dicht kreupelhout.), "In the middle of this there was a duck in her nest, who had to hatch her young; but it almost bored her, it took so long, before the ducklings hatched." (Te midden hiervan zat in haar nest een eend, die haar jongen moest uitbroeden; maar het begon haar bijna te vervelen, zo lang duurde het, eer de jongen uitkwamen.), "She rarely got visitors, because the other ducks preferred to swim in the canal, than to come out of the water to talk to her." (Daarbij kreeg zij zelden bezoek, want de andere eenden zwommen liever in de gracht rond, dan dat zij eens uit het water kwamen om met haar te praten.), "Finally one egg after the other opened." (Eindelijk ging het ene ei na het andere open.), "A chirp was heard, and all the animals of the eggs came alive and stuck their heads out of the egg shells." (Een gepiep deed zich horen, en al de dooren van de eieren waren levend geworden en staken de kopjes uit de schalen.), "“Hurry, hurry!” she said." (“Vlug wat, vlug!” zeide zij.), "And now all the little ducks hurried, as much as they could, and they emerged from the eggs and looked everywhere under the green leaves; and the mother let them look, as much as they wanted; because green is good for the eyes." (En nu haasten zich al de kleine eendjes, wat zij konden, en zij kwamen uit de eieren te voorschijn en keken naar alle kanten onder de groene bladeren; en de moeder liet ze kijken, zoveel als zij maar wilden; want groen is goed voor de ogen.), "“The world is so big!” all the young ones said; because now they had much more space than in the egg." (“Wat is de wereld toch groot!” zeiden al de jongen; want nu hadden zij heel wat meer plaats dan in het ei.), "“Do you think that this is the whole world?” the mother said." (“Denk je, dat dit de hele wereld is?” zei de moeder.), "“It stretches far beyond the other side of the trees, until the pastor’s garden; but I have never been there. You are all together, right?” she continued and stood up." (“Die strekt zich nog ver aan de andere kant van het geboomte uit, tot aan de tuin van de pastoor; maar daar ben ik nog nooit geweest. Je bent toch allemaal wel bij elkaar?” vervolgde zij en stond op.), "“No I don’t have them all yet; the biggest egg is still there; how long will it take before it hatches? Now it is almost starting to bore me!” and she sat down on it again." (“Nee ik heb ze nog niet allemaal; het grootste ei ligt daar nog; hoe lang zal het nog wel duren, eer dat uitkomt? Nu begint het mij haast te vervelen!” en zij ging er weer op zitten.), "“Well there, how are you?” an old duck asked, who came to visit her." (“Wel zo, hoe gaat het?” vroeg een oude eend, die haar eens een bezoek kwam brengen.), "“It is taking a long time with that egg,” said the duck, who was sitting on it again." (“Het duurt geducht lang met dat ene ei,” zei de eend, die er nu weer op zat.), "“It does not want to open; but look at the others: aren’t those the sweetest ducks that you have ever seen in your life? They all look exactly like their father; but that rascal doesn’t even come to visit me.”" (“Het wil maar niet opengaan; maar kijk eens naar de anderen: zijn dat niet de liefste eendjes, die je ooit van je leven gezien hebt? Zij lijken allemaal precies op hun vader; maar die ondeugd komt mij niet eens bezoeken.”), "“Let me see the egg that won't open!” said the old duck." (“Laat mij het ei, dat niet wil opengaan, eens zien!” zei de oude eend.), "“Believe me, it is a turkey egg!”" (“Geloof mij, het is een kalkoenenei!”), "“I have also been fooled like that and it caused me a lot of work with my young ones, because they were afraid of the water.”" (“Ik ben ook eens zo beetgenomen en had toen heel wat werk met mijn jongen, want zij waren bang voor het water!”), "I couldn't get them in; no matter how much it quacked, it didn't help me!" (Ik kon ze er maar niet in krijgen; hoe ik ook kwakte, het hielp mij niemendal!), "Let me see the egg!" (Laat mij het ei eens zien!), "Yes, that is a turkey egg!" (Ja, dat is een kalkoenenei!), "Leave that behind and teach your other children to swim!" (Laat dat maar liggen, en leer je andere kinderen liever zwemmen!), "“I will still sit on it for a bit longer,” answered the duck; “I’ve sat on it for so long already, so I can sit on it for a few more days!”" (“Ik zal er toch nog een beetje op blijven zitten,” antwoordde de eend; “ik heb er nu al zo lang op gezeten, en dus kan ik er nog wel een paar dagen op zitten!”), "“You have to decide that for yourself,” continued the old duck and left." (“Je moet het zelf weten,” hernam de oude eend en ging weg.), "Finally one egg after the other opened." (Eindelijk ging het ene ei na het andere open.), "“Piep, piep!” said the duckling and it crawled out." (“Piep, piep!” zei het jong en kroop er uit.), "It was a big and ugly beast!" (Het was een groot en lelijk beest!), "The duck looked at it." (De eend bekeek het eens.), "“What a terribly big duckling that is,” she thought; “None of the others looks like this.”" (“Wat is dat een verschrikkelijk groot eendje,” dacht zij; “geen van de anderen ziet er zo uit.”), "Could it perhaps be a turkey chick?" (Zou het misschien een kalkoens kuikentje zijn?), "Well, we will find out soon; it will have to go in the water, even if I have to push it in myself." (Nu, daar zullen we wel gauw achter komen; in het water moet het, al zou ik het er ook zelf induwen.), "The next day it was beautiful, wonderful weather; the sun shone on all the green leaves." (De volgende dag was het mooi, heerlijk weer; de zon scheen op alle groene bladeren.), "The mother of the ducklings went to the canal with her entire family." (De moeder der eendjes ging met haar hele familie naar de gracht toe.), "Splash! there she jumped into the water." (Plof! daar sprong zij in het water.), "“Quack, Quack!” they said, and one duckling after the other plunged into the water; the water splashed around their heads, and they dived under briefly, but soon they came up again and swam excellently." (“Kwak, kwak!” zeide zij, en het ene eendje na het andere plofte er nu ook in; het water spatte hun om de kop, en zij doken even onder, maar kwamen al spoedig weer boven en zwommen uitmuntend.), "Their legs went by themselves, and they were all in the water; even the ugly, greyish duckling swam along." (Hun poten gingen van zelf, en allen waren zij in het water; zelfs het lelijke, grauwe eendje zwom mee.), "“No, it’s not a turkey,” thought the old duck; “Look how strong he hits his legs and how straight he knows how to keep himself!”" (“Nee, het is geen kalkoen,” dacht de oude eend; “kijk eens, hoe ferm hij met zijn poten slaat en hoe recht hij zich weet te houden!”), "“Actually, he is not that ugly, if you look closely at him!”" (“Eigenlijk is hij toch nog zo lelijk niet, als men hem maar eens goed bekijkt!”), "“Quack, quack! Come with me, then I will take you into the big world and introduce you in the duck cage: but keep close to me and watch out for the cat!“" (“Kwak, kwak! Gaat maar met mij mee, dan zal ik je in de grote wereld brengen en je in de eendenkooi voorstellen: maar zorgt, dat je dicht in mijn nabijheid blijft, en neemt je voor de kat in acht!”), "And so they went to the duck cage." (En zo begaven zij zich naar de eendenkooi.), "Inside there was a terrible noise; because there were two families disputing each other’s possession of an eel head, and finally the cat still got it." (Daarbinnen was een verschrikkelijk rumoer; want daar waren twee families, die elkaar het bezit van een palingkop betwistten, en eindelijk kreeg de kat die toch.), "Look, that’s the way the world is now! (paragraph)" (Kijk, zo gaat het nu in de wereld!), "And that is what they did; but the other ducks around looked at them and said to each other:" (En dat deden zij; maar de andere eenden in de rondte bekeken ze en zeiden tegen elkaar:), "“Look at that! Now we wil get additional ones, as if we are not enough already! And gosh! that one duckling looks so ugly! We don’t want that here! ”" (“Kijk eens! Nu moeten wij nog het aanhangsel krijgen, alsof wij al niet talrijk genoeg waren! En foei! wat ziet dat ene eendje er uit! Dat willen wij hier niet hebben!”), "And immediately an old duck flew to the poor beast and bit it in the neck" (En terstond vloog er een oude eend naar het arme beest toe en beet het in de nek.), "“Can you stop doing that?” said the mother." (“Wil je dat nu wel eens laten?” zei de moeder.), "“It doesn’t hurt anyone after all!”" (“Het doet immers niemand kwaad!”), "“It might be true, but it is too big and it looks to strange,“ said the other duck, “that is why it has to have a bite.“" (“Dat is wel mogelijk, maar het is te groot en ziet er zo vreemd uit,” zei de andere eend, “en daarom moet het eens een pikje hebben.”), "“They are lovely children the mother has,” said the old duck with the rag around her leg." (“Het zijn lieve kinderen die de moeder heeft,” zei de oude eend met het lapje om de poot), "“They are all beautiful except that one; that has failed; I wish you could make it into something else.”" (“Zij zijn allemaal mooi, behalve dat ene; dat is mislukt; ik zou wel willen, dat je dat eens wat anders kon maken.”), "“That’s not possible,“ said the duckling’s mother; “It is not beautiful, but it has a good heart and swims just as good as the others, yes, I must say, even better." (“Dat gaat immers niet,” zei de moeder van het eendje; “het is wel niet mooi, maar het heeft een goed hart en zwemt even flink als al de anderen, ja, ik moet zeggen, nog beter.), "“I think it will grow up well and get smaller over time.”" (“Ik denk wel, dat het goed zal opgroeien en mettertijd wat kleiner worden.”), "“It has been in the egg for too long, and that is why it has become deformed!a little!”" (“Het heeft te lang in het ei gezeten, en daardoor is het wat mismaakt geworden!”), "After saying this, she grabbed it and stroked its feathers smooth." (Dit zeggende, pakte zij het beet en streek zijn veren glad.), "“Besides, it is a drake,“ they said; “and that is why it doesn’t matter that much.“" (“Bovendien is het een woerd,” zeide zij; “en daarom doet het er zo veel niet toe.”), "“I think it will be powerful; at least it knows how to defend himself already.”" (“Ik denk, dat het wel krachtig zal worden; het weet zich ten minste nu al goed te verweren.”), "“The other ducklings look very sweet,“ said the old duck; “make yourself at home, and if you find an eel head, you can bring it to me.“" (“De andere eendjes zien er allerliefst uit,” zei de oude eend; “doe maar, alsof je thuis waart, en als je een palingkop vindt, dan kun je die wel aan mij brengen.”), "And so they were as good as home." (En zo waren zij er dan zo goed als thuis.), "But the poor duckling that had hatched last and looked so ugly was bitten, bumped and fooled by both the ducks and the chickens." (Maar het arme eendje, dat het laatst uit het ei gekomen was en er zo lelijk uitzag, werd gebeten, gestoten en voor de gek gehouden, en dat zowel door de eenden als door de kippen.), "“It’s too big!” they all said, and the turkey that had come into the world with spurs and therefore thought he was emperor, blew himself up like a ship with full sails and came up to him; then he clucked and his head turned bright red." (“Het is te groot!” zeiden allen, en de kalkoense haan, die met sporen ter wereld gekomen was en daarom dacht, dat hij keizer was, blies zich op als een schip met volle zeilen en kwam op hem af; toen klokte hij en werd zijn kop vuurrood.), "The poor duckling did not know what to do; it was sad because it looked ugly and was mocked by everyone else." (Het arme eendje wist niet, hoe het zich zou wenden of keren; het was treurig, omdat het er lelijk uitzag en door al de anderen bespot werd.), "It went like that the first day, and later it got worse and worse." (Zo ging het de eerste dag, en later werd het al erger en erger.), "The poor duckling was teased by all; even his sisters were angry with him and kept saying, “If only the cat grabbed you, you ugly creature!”" (Het arme eendje werd door allen geplaagd; zelfs zijn zusters waren kwaad op hem en zeiden steeds: “Mocht de kat je maar beetpakken, jou lelijk schepsel!”), "And the mother said, “I wish you went away from here!”" (En de moeder zeide: “Ik wou, dat je maar ver hier vandaan waart!”), "The ducks bit it, and the chickens pinched it, and the girl who fed the beasts kicked it." (De eenden beten het, en de kippen pikten het, en de meid, die de beesten eten moest geven, schopte het.), "Now it ran away and flew over the fence." (Nu liep het weg en vloog over de schutting.), "The birds in the trees flew up shocked." (De vogeltjes in het geboomte vlogen daardoor verschrikt op.), "“That’s because I’m so ugly,” thought the duckling, closing the eyes for a moment and then walked on." (“Dat komt, omdat ik zo lelijk ben,” dacht het eendje, kneep de ogen even dicht en liep toen weer voort.), "That’s how it arrived at the great swamp, where the wild ducks lived." (Zo kwam het aan het grote moeras, waar de wilde eenden woonden.), "Here it lay all night; it was tired and sad." (Hier lag het de gehele nacht; het was vermoeid en verdrietig.), "By the morning the wild ducks flew up and looked at their new companion." (Tegen de morgen vlogen de wilde eenden op en bekeken haar nieuwe kameraad eens.), "“What kind are you?” they asked, and the duckling turned in all directions and greeted them the best way he could." (“Wat ben jij er voor één?” vroegen zij, en het eendje wendde zich naar alle kanten en groette zo goed het kon.), "“You are terribly ugly!” the wild ducks said; “But we don’t care as long you don’t marry someone within our family!”" (“Je bent verschrikkelijk lelijk!” zeiden de wilde eenden; “maar dat kan ons niet schelen, als je maar niet met iemand van onze familie trouwt!”), "The poor beast!" (Het arme beest!), "It truly did not think to marry; if only it could get the permit to lie in the reeds and drink some swamp water." (Het dacht er waarlijk niet aan te trouwen; als het maar de vergunning kon krijgen, om in het riet te liggen en wat moeraswater te drinken.), "It lay there for two whole days; then two wild geese or, rather said, gannets came to him; it was not that long ago that they hatched from the egg, and that is why they were so overconfident." (Zo lag het twee hele dagen; toen kwamen er twee wilde ganzen of, liever gezegd, genten naar hem toe; het was nog niet lang geleden, dat zij uit het ei gekropen waren, en daarom waren zij zo overmoedig.), "“Listen, companion!” they said; “You are so ugly that you fit well with us.”" (“Hoor eens, kameraad!” zeiden zij; “je bent zo lelijk, dat je goed bij ons past.”), "Would you like to join us and become a migratory bird?" (Wil je met ons meegaan en trekvogel worden?), "Near here in another swamp are some nice wild geese, all ladies, who, like you, can say “quack!”." (Hier dichtbij in een ander moeras zijn enige aardige wilde ganzen, allemaal dames, die evenals jij “kwak!” kunnen zeggen.), "You can make your fortune there, no matter how ugly you may be." (Je kunt je fortuin daar wel maken, hoe lelijk je ook wezen mocht.), "Piff! Paff! (paragraph)" (Piefpafpoef! (paragraf)), "“Thank God!” the duckling said with a sigh; “I’m so ugly that even the dog doesn’t want to bite me.”" (“Goddank!” zei het eendje met een zucht; “ik ben zo lelijk, dat de hond mij zelfs niet wil bijten.”), "And so it stayed motionless, while the hail whirled through the reeds and one shot after another banged" (En zo bleef het roerloos liggen, terwijl de hagel door het riet snorde en er schot op schot knalde.), "First later on the day it became quiet; but the poor duckling did not dare to get up yet; it waited several hours more, before it turned around, and then it rushed out of the swamp as fast as it could." (Eerst laat op de dag werd het stil; maar het arme eendje durfde nog niet opstaan; het wachtte nog verscheidene uren, voordat het omkeek, en toen snelde het uit het moeras weg, zo vlug als het maar kon.), "It ran across fields and pastures; but there was such a violent storm that had trouble standing on its feet." (Het liep over veld en weiden; maar er woei zulk een hevige storm, dat het werk had om op zijn poten te blijven staan.), "Towards evening it reached a small, shabby farm hut; it was so dilapidated that it did not know to which side it would fall, and that is why it stayed up" (Tegen de avond bereikte het een kleine, armoedige boerenhut; deze was zo bouwvallig, dat zij zelf niet wist, naar welke kant zij zou vallen, en daarom bleef zij maar staan.), "The storm roared around the duckling so bad that it had to sit down so it would not blow over." (De storm gierde zo verschrikkelijk om het eendje heen, dat het moest gaan zitten, om niet omver te waaien.), "Now it noticed that the door had come out of one hinge and slanted so badly that it could sneak through the gap into the room, and that is what it did." (Nu bemerkte het, dat de deur uit het ene scharnier geraakt was en zo scheef hing, dat het door de reet in de kamer kon sluipen, en dit deed het dan ook.), "Here an old woman lived with her cat and her chicken." (Hier woonde een oude vrouw met haar kater en haar kip.), "And the tomcat, whom she called her son, could arch his back and purr; he even gave sparks, but then one had to stroke his hair the wrong direction." (En de kater, die zij haar zoontje noemde, kon een hoge rug zetten en spinnen; hij gaf zelfs vonken van zich, maar dan moest men zijn haar de verkeerde kant opstrijken.), "The hen had very short legs, so she was called “Miss Shortlegs.”" (De kip had korte, lage poten, en daarom werd zij juffrouw Kortbeen genoemd), "She laid good eggs, and the woman loved her as if she had been her own child." (Zij legde heerlijke eieren, en de vrouw had haar zo lief, alsof zij haar kind was.), "In the morning, the strange visitor was discovered, and the tom cat began to purr, and the hen to cluck." (’s Morgens zag men het vreemde eendje dadelijk, en nu begon de kater te blazen en de kip te kakelen.), "What is there to do?" (Wat is er te doen?), "said the woman, looking around" (zei de vrouw en keek in de rondte), "but she had poor eyesight, and therefore she thought, that this duckling must be a fat duck, who had got lost" (maar zij had een slecht gezicht, en daarom dacht zij, dat het eendje een vette eend was, die verdwaald was geraakt), "“That’s a good catch!” she said." («Dat is een goede vangst!» zeide zij.), "Now I can have some duck eggs." (Nu kan ik eendeneieren krijgen.), "I hope it is not a drake!" (Als het maar geen woerd is!), "We will try that!" (Dat zullen wij eens proberen!), "and so the duckling was allowed to remain on trial for three weeks" (en zo werd het eendje voor drie weken op de proef aangenomen), "but no eggs came" (maar er kwamen geen eieren), "Now the tomcat was the master of the house, and the hen was mistress, and they always said, “We and the world,”" (En de kater was heer in huis, en de kip was er zo goed als vrouw, en altijd zeiden zij: «Wij en de wereld!»), "for they believed themselves to be half the world, and the better half too." (want zij dachten, dat zij de helft waren, en verreweg de beste helft), "The duckling expressed as his opinion, that it could be different, but the chicken was not able to do that." (Het eendje gaf als zijn mening te kennen, dat het toch ook wel eens anders zou kunnen zijn maar dat kon de kip niet velen.), "“Can you lay eggs?” she asked." («Kun je eieren leggen?» vroeg zij.), "no" (nee), "Well, will you ever shut up?" (Welnu, wil je dan wel eens zwijgen?), "and the tomcat said" (en de kater zei), "Can you arch your back, or purr, or throw out sparks?" (Kun je een hoge rug zetten en spinnen en maken, dat er vonken uit je lijf komen?), "no" (nee), "Then you have no right to express an opinion when sensible people are speaking." (Dan mag je ook geen mening hebben, als verstandige lieden met elkaar spreken.), "and the duckling sat in a corner, feeling very low spirited" (en het eendje zat in de hoek en voelde zich diep ongelukkig), "till the sunshine came into the room through the open door" (daar drong de zonneschijn in het huisje door), "and then he began to feel such a great longing for a swim on the water, that he could not help telling the hen." (het kreeg zulk een lust om in het water te zwemmen, dat het zich niet kon weerhouden, dit tegen de kip te zeggen.), "“What an absurd idea,” said this one." («Wat is dat voor een dwaze inval!» zei deze.), "You have nothing else to do, therefore you have foolish fancies." (Je hebt niets uit te voeren, en daarom verzin je allerlei dwaasheden), "Lay eggs or purr, and if not get out of here!" (Leg eieren of spin, en maak je anders uit de voeten!), "“But it is so delightful to swim about on the water,” said the duckling" (“Maar het is zo prettig, in het water te zwemmen,” zei het eendje), "so delightful, to feel it splash over your head, and to dive down to the bottom." (zo prettig, het boven zijn kop te laten uitspatten en op de grond te duiken.), "“Well, that is also a great pleasure!”, said the hen" (“Nu, dat is ook een heel plezier!” zei de kip.), "You are definitely out of your mind." (Je bent zeker niet goed bij je verstand.), "ask the tomcat about it" (vraag er de kater maar eens naar), "who is the cleverest creature I know" (die is het verstandigste schepsel, dat ik ken), "whether he likes to swim in the water, or to dive under it" (of hij er van houdt, in het water te zwemmen of onder te duiken), "I don’t want to speak about myself." (Ik wil niet van mij zelf spreken.), "Just ask our mistress yourself, the old woman." (Vraag het zelf maar aan onze meesteres, de oude vrouw), "there is no one in the world cleverer than she is" (wijzer dan zij is niemand op de wereld), "Do you think maybe she would like to swim, and to let the water splash over her head?" (Denk je misschien, dat zij plezier heeft om te zwemmen en het water boven haar hoofd uit te laten spatten?), "“You don’t understand me,” said the duckling." («Je begrijpt mij niet!» zei het eendje.), "We don’t understand you?" (Begrijpen wij je niet?), "Who would be able to understand you?" (Wie zou je dan kunnen begrijpen?), "Surely you don’t want to be wiser than the tomcat and the woman." (Je zult toch wel niet wijzer willen zijn dan de kater en de vrouw.), "I don’t want to speak for myself." (Van mij zelf wil ik niet spreken.), "Don’t imagine such nonsense, and be grateful for all the good you have received." (Heb maar niet zoveel noten op je zang, en wees dankbaar voor al het goede, dat men je bewezen heeft), "Have you not come into a warm room and don’t you have a company from which you can learn something?" (Ben je niet in een warme kamer gekomen en heb je niet een gezelschap, waarvan je nog wat kunt leren?), "But you are uncontrollable, and it is anything but enjoyable to spend time with you" (Maar er is geen huis met je te houden, en het is alles behalve plezierig, met jou om te gaan), "Rest assured you can trust me!" (Je kunt mij gerust geloven!), "I mean it only for your own good." (Ik meen het goed met je!), "I tell you the truth, although you might find it unpleasant, but that is a proof of my friendship" (Ik zeg je de waarheid, al vind je dit ook niet prettig, en daaraan kan men zien, wie zijn ware vrienden zijn), "Try your best to lay eggs, or to purr or let sparks come out of your body." (Doe je best maar om eieren te leggen of te spinnen of vonken uit je lijf te laten komen.), "“I believe I shall go out into the wide world!” said the duckling." («Ik denk, dat ik de wijde wereld maar in zal gaan!» zei het eendje.), "Yes, do that! Added the chicken to this" (“Ja, doe dat maar!” Liet de kip hierop volgen.), "And so the duckling went away" (En zo ging het eendje dan heen), "it swam in the water, dived under with his head, but was treated with contempt by all other animals, because of its ugly appearance." (het zwom in het water, het dook met zijn kopje onder, maar door alle dieren werd het om zijn lelijkheid met minachting bejegend), "Now came the autumn" (Nu kwam de herfst), "the leaves in the forest turned to yellow and brown" (de bladeren in het bos werden geel en bruin), "the wind tore them off, so they danced around, and up in the air it was ice cold" (de wind rukte ze af, zodat zij in de rondte dansten, en boven in de lucht was het snerpend koud), "the clouds were full of hail and snow" (de wolken zaten vol hagel en sneeuw), "and on the hedge sat a raven and made her complain" (en op de heg zat een raaf en deed haar klagend gekras horen), "The poor duckling had it very bad already." (Het arme eendje had het al heel slecht.), "One evening, just as the sun set amid radiant clouds, there came a large flock of beautiful birds out of the forest" (Op zekere avond, juist toen de zon in haar pracht onderging, kwam er een hele troep grote vogels uit het bos), "They were bright white and had long, flexible necks: they were swans" (Zij waren spierwit en hadden lange, buigzame halzen: het waren zwanen), "They uttered a strange noise, spread their beautiful, long wings and flew away from those cold regions to warmer countries" (Zij lieten een eigenaardig geluid horen, spreidden hun prachtige, lange vleugels uit en trokken uit de koude streken naar warmere landen), "As they climbed higher and higher in the air, the ugly little duckling felt wonderfully weary" (Zij stegen zo hoog, zo hoog, dat het het lelijke jonge eendje wonderlijk te moede werd), "He whirled himself in the water like a wheel, stretched out his neck towards the swans, and uttered such a loud and strange scream that it frightened himself." (Het draaide zich als een tol in het water rond, strekte zijn kop hoog in de lucht naar de zwanen uit en gaf zulk een luide en zonderlinge schreeuw, dat het er zelf van schrikte), "Oh, it could not forget those beautiful, happy birds" (O, het kon die mooie, gelukkige vogels niet vergeten), "and as soon as they were out of his sight, he dived under the water until the bottom, and when he rose again he was almost beside himself with excitement" (en zodra deze niet meer te zien waren, dook het onder tot op de grond en toen het weer boven kwam, was het als buiten zich zelf), "The poor animal did not know what these birds were called nor where they were flying to" (Het arme beest wist niet, hoe die vogels heetten, ook niet, waar zij naar toe vlogen), "but he felt something towards them as he had never felt for anything else" (maar toch liep het er hoog mee, zoals het nog nooit ergens mee gedaan had), "It didn’t envy them at all." (Het benijdde ze volstrekt niet.), "How could he ever think to wish to be this pretty himself?" (Hoe zou het hem ook in de gedachten komen, te wensen, zelf zo mooi te zijn?), "He already would have been happy if the ducks would have accepted him around them" (Het zou al blij geweest zijn als de eenden hem maar in haar midden geduld hadden), "that poor, ugly animal" (dat arme, lelijke beest), "Winter came." (Het werd winter.), "It was cold, freezing cold." (Het was koud, snerpend koud.), "The duckling had to swim around in the water, to prevend it from freezing completely" (Het eendje moest in het water rondzwemmen om te maken, dat dit niet helemaal dichtvroor), "but with every night, the space on which he swam became smaller and smaller" (maar met iedere nacht werd het gat, waarin het zwom, al kleiner en kleiner), "It froze so hard that the ice in the water crackled" (Het vroor, dat het kraakte), "the duckling had to paddle constantly with his legs, to keep the space from closing up" (het eendje moest voortdurend zijn poten gebruiken, opdat het gat niet geheel dicht zou gaan), "At last he became exhausted, and lay still and helpless, frozen fast in the ice." (Eindelijk werd het moede, bleef doodstil liggen en vroor in het ijs vast.), "Early in the morning, a farmer passed by." (’s Morgens vroeg kwam er een boer voorbij.), "When he saw the duckling, he approached it, broke the ice in pieces with his clog, and took the animal home to his wife." (Toen hij het eendje zag, ging hij er heen, trapte het ijs met zijn klomp aan stukken en bracht het dier naar zijn vrouw toe), "There it revived." (Daar kwam het weer bij.), "The children wanted to play with him" (De kinderen wilden met hem spelen), "but the duckling thought they would harm him; and in his fear he flew into the milk pail, so the milk was splashed all over the room" (maar het eendje dacht, dat zij hem kwaad wilden doen en vloog in zijn angst juist in het melkvat, zodat de melk overal in de kamer rondspatte), "The woman clapped her hands together, which made him fly first into the butter churn, and then into the meal-tub" (De vrouw sloeg de handen in elkaar, waarop het eerst in het botervat en toen in de meelton vloog), "How it looked like now" (Wat zag het er nu uit), "The woman screamed, and struck the poor animal with the tongs." (De vrouw schreeuwde en sloeg met de tang naar het arme beest.), "the children tumbled over each other, in order to catch the duckling" (de kinderen liepen elkaar omver, om het eendje te pakken), "they laughed and screamed" (zij lachten en schreeuwden), "It was happy that the door was open and that it could slip out among the bushes into the newly fallen snow." (’t Was gelukkig, dat de deur openstond en dat het tussen de takken in de vers gevallen sneeuw kon sluipen), "There it lay down quite exhausted" (Daar bleef het geheel uitgeput liggen.), "But to tell all the distress and misery the duckling had to endure in that harsh winter would be too dire." (Maar al de nood en de ellende, welke het eendje in die strenge winter moest doorstaan, te vertellen, zou te akelig zijn.), "It lay in the swamp among the reeds when the sun began to shine warmly again." (Het lag in het moeras tussen het riet, toen de zon weer warm begon te schijnen.), "The larks sang." (De leeuweriken zongen.), "Spring had arrived." (Het was lente geworden.), "Now the duckling was suddenly able to spread his wings." (Nu kon het eendje opeens zijn vleugels uitslaan.), "these clapped louder than before and carried him strongly from here" (deze klapten luider dan vroeger en droegen hem krachtig van daar), "and before he well knew how it had happened, he found himself in a large garden, in which fragrant elders bent their long green branches down to the water" (en voordat het beest het recht wist, bevond het zich in een grote tuin, waarin de vlierbomen geurden en hun lange, groene takken tot in het water neerbogen), "Oh, it was so beautiful here, so wonderful." (O, hier was het zo schoon, zo heerlijk.), "And from the trees appeared suddenly three beautiful white swans" (En uit het geboomte kwamen eensklaps drie prachtige witte zwanen te voorschijn), "They clapped their wings, and swam proudly in the water." (Zij klapten met hun vleugels en zwommen fier in het water.), "The duckling remembered the lovely birds, and felt more strangely unhappy than ever." (Het eendje kende die prachtige beesten en werd door een eigenaardige treurigheid aangegrepen.), "I will fly towards them, towards those royal birds!" (Ik zal naar hen toe vliegen, naar die koninklijke vogels!), "But they will kill me, because I, who am so ugly, dare to approach them" (Maar zij zullen mij doden, omdat ik, die zo lelijk ben, mij in hun nabijheid durf wagen), "But that doesn’t matter!" (Maar dat doet er niet toe!), "It’s better to be killed by them, than being bitten by the ducks, pecked by the chickens, kicked by the maiden who feeds the chickens, or starved with hunger in the winter." (’t Is beter, door hen gedood, dan door de eenden gebeten, door de kippen gepikt, door de meid, die aan de kippen eten geeft, geschopt te worden en in de winter gebrek te lijden!), "It rushed into the water, plunged in and swam towards the beautiful swans" (En het snelde naar het water, plofte er in en zwom naar de prachtige zwanen toe), "They saw him and rushed towards him with clapping wings." (Deze zagen hem en kwamen met klappende vleugels op hem af.), "“Kill me!” Said the poor beast." («Dood mij maar!» zei het arme beest.), "bent his head over, and awaited nothing but the death." (boog zijn kop voorover en verwachtte niets anders dan de dood), "But what did it see now in the clear water?" (Maar wat zag het nu in het heldere water?), "In it he saw his own image; no longer that of a cumbersome, grey, ugly bird, but of a swan." (Het zag daarin zijn eigen beeltenis, niet meer die van een logge, grauwe, lelijke vogel, maar van een zwaan.), "It doesn’t matter to be hatched by a duck, as long as you came out of a swan’s egg!" (Het doet er niet toe, door een eend uitgebroed te worden, als men maar uit een zwanenei gekomen is!), "He now felt so glad at all the suffering and hardships which he had undergone." (Het gevoelde zich nu verheugd over al de nood en de ontberingen, die het doorgestaan had.), "Now it realised correctly for the first time his good luck and the magnificence that surrounded him." (Nu erkende het eerst recht zijn geluk en de heerlijkheid, die hem omringde.), "And the swans swam around him and stroked him with their beaks." (En de zwanen zwommen om hem heen en streelden hem met hun snavels.), "Some children ran into the garden" (Enige kinderen kwamen de tuin inlopen), "they threw bread and barley into the water" (ze gooiden brood en gerst in het water), "and the smallest shouted: “there is a new swan!”" (en het kleinste riep: «Daar is een nieuwe zwaan!»), "And the other children rejoiced with him" (En de andere kinderen jubelden mee), "Yes, there is a new one!" (Ja, er is een nieuwe bijgekomen!), "He is so young and looks so beautiful!" (Hij is zo jong en ziet er zo prachtig uit!), "And the other swans bowed before him." (En de andere zwanen bogen zich voor hem.), "Now it felt quite ashamed, and hid his head under his wings." (Nu gevoelde het zich geheel beschaamd en stak zijn kop onder zijn vleugels), "he didn’t know how to behave himself" (het wist zelf niet, hoe het zich zou houden), "it was overwhelmed with happiness, and yet not at all proud" (het was overgelukkig, maar volstrekt niet trots), "He thought about how he had been persecuted and despised, and now he heard them all say he was the most beautiful of all the birds." (Het dacht aan, hoe het vervolgd en bespot was, en hoorde nu allen zeggen, dat het de mooiste van al die mooie vogels was.), "Even the elder tree bent down its bows into the water, and the sun shone warm and lovely!" (Zelfs de vlierboom boog zich met zijn takken tot hem in het water neer, en de zon scheen warm en liefelijk!), "Now he clapped his wings, stretched his slender neck, and cried joyfully, from the depths of his heart" (Nu klapte hij met zijn vleugels, richtte zijn slanke hals op en jubelde van ganser harte) and "“I had never imagined such happiness, when I was still an ugly duckling!”" («Zoveel geluk had ik mij niet kunnen voorstellen, toen ik nog een lelijk eendje was!»).Examples of "The ugly young duckling" in use
There is 1 example of the Dutch word for "The ugly young duckling" being used:| Recording | English | Dutch | Learn |
|---|---|---|---|
| Hans Christian Andersen’s Fairy Tales | Andersens Sproken en vertellingen |
