ระยะทางแต่ละหาดก็ไกลพอสมควรนะครับ
เวลาที่ผมเจอเด็กเสิร์ฟ
เราเตรียมหม้อเตรียมอะไรมาเรียบร้อยแล้ว
เราก็ไปซื้อวัตถุดิบมาทำอาหาร
ส่วนใหญ่เด็กเสิร์ฟจะอายุน้อย
ผมก็ยังมุ่งหน้าเดินต่อไปเรื่อย ๆ ผมเดินไปจน..จนน้ำทะเลมันท่วมอก แล้วผมก็เริ่มรู้สึกเจ็บที่เท้า คือเราไม่ได้สังเกตว่าไอ้ที่เราเดินอยู่เนี่ย มันเป็นทรายมันเป็นกรวดหรือว่ามันเป็นเปลือกหอย
กว่าจะมาถึงกว่าจะขับรถกว่าจะอะไรเหนื่อยหลับเลยดีกว่า
เส้นทางจะเป็นทางที่ชันสูงแล้วก็หักศอก
อันนั้นก็เป็นเรื่องของประวัติศาสตร์
นครวัดนี่เป็นสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่มากๆ ค่ะ
รถด้านล่างก็จะมองไม่เห็นรถด้านบนมันจะเป็นทางหักศอกพอดี
เราก็มีความสุขกันในวันนั้นถึงแม้ว่าเราจะเจอเรื่องร้ายๆ
อาหารที่นั่นจะเป็นอาหารประเภทอาหารทะเลนะครับ แล้วก็อาจจะมีข้าวบ้าง
เราก็จะใช้ภาษาที่ เอ่อ..ทำให้เกิดความสนิทสนมมากขึ้น
คือเราจะเอาเตาแก๊สเล็กๆอะครับผมที่เป็นแก๊สกระป๋องเนี่ยเอาไว้จุดทำอาหาร
แต่ถ้าเกิดว่าพนักงานเสิร์ฟอายุมากกว่าเรา คืออาวุโสกว่าเรา
คือมันจะขึ้นอยู่กับระดับความสนิทสนมของคนที่เราคุยด้วยนะครับ
แต่ว่าเพราะว่าพ่อผมขยับไปที่คิวที่สามปุ๊บเขาเลยไล่กลับมาให้ไปอยู่ท้ายแถว
อาณาจักรอยุธยาได้ไปยึดครองประเทศกัมพูชามาไว้เป็นประเทศในอาณานิคม
ทรายที่หาดไก่แบ้จะมีลักษณะหยาบมีก้อนกรวดก้อนหินแต่ว่าเปลือกหอยไม่ค่อยมีนะครับวิ่งได้ไม่บาดเท้า
