| |
“Thank God!” the duckling said with a sigh; “I’m so ugly that even the dog doesn’t want to bite me.” |
“Goddank!” zei het eendje met een zucht; “ik ben zo lelijk, dat de hond mij zelfs niet wil bijten.” |
|
| |
“That’s a good catch!” she said. |
«Dat is een goede vangst!» zeide zij. |
|
| |
“That’s because I’m so ugly,” thought the duckling, closing the eyes for a moment and then walked on. |
“Dat komt, omdat ik zo lelijk ben,” dacht het eendje, kneep de ogen even dicht en liep toen weer voort. |
|
| |
“That’s not possible,“ said the duckling’s mother; “It is not beautiful, but it has a good heart and swims just as good as the others, yes, I must say, even better. |
“Dat gaat immers niet,” zei de moeder van het eendje; “het is wel niet mooi, maar het heeft een goed hart en zwemt even flink als al de anderen, ja, ik moet zeggen, nog beter. |
|
| |
“The other ducklings look very sweet,“ said the old duck; “make yourself at home, and if you find an eel head, you can bring it to me.“ |
“De andere eendjes zien er allerliefst uit,” zei de oude eend; “doe maar, alsof je thuis waart, en als je een palingkop vindt, dan kun je die wel aan mij brengen.” |
|
| |
“The world is so big!” all the young ones said; because now they had much more space than in the egg. |
“Wat is de wereld toch groot!” zeiden al de jongen; want nu hadden zij heel wat meer plaats dan in het ei. |
|
| |
“They are all beautiful except that one; that has failed; I wish you could make it into something else.” |
“Zij zijn allemaal mooi, behalve dat ene; dat is mislukt; ik zou wel willen, dat je dat eens wat anders kon maken.” |
|
| |
“They are lovely children the mother has,” said the old duck with the rag around her leg. |
“Het zijn lieve kinderen die de moeder heeft,” zei de oude eend met het lapje om de poot |
|
| |
“Use your legs!” she continued. |
“Gebruik je poten nu!” vervolgde zij. |
|
| |
“Well there, how are you?” an old duck asked, who came to visit her. |
“Wel zo, hoe gaat het?” vroeg een oude eend, die haar eens een bezoek kwam brengen. |
|
| |
“What a terribly big duckling that is,” she thought; “None of the others looks like this.” |
“Wat is dat een verschrikkelijk groot eendje,” dacht zij; “geen van de anderen ziet er zo uit.” |
|
| |
“What an absurd idea,” said this one. |
«Wat is dat voor een dwaze inval!» zei deze. |
|
| |
“What kind are you?” they asked, and the duckling turned in all directions and greeted them the best way he could. |
“Wat ben jij er voor één?” vroegen zij, en het eendje wendde zich naar alle kanten en groette zo goed het kon. |
|
| |
“You are all together, right?” she continued and stood up. |
“Je bent toch allemaal wel bij elkaar?” vervolgde zij en stond op. |
|
| |
“You are terribly ugly!” the wild ducks said; “But we don’t care as long you don’t marry someone within our family!” |
“Je bent verschrikkelijk lelijk!” zeiden de wilde eenden; “maar dat kan ons niet schelen, als je maar niet met iemand van onze familie trouwt!” |
|
| |
“You don’t understand me,” said the duckling. |
«Je begrijpt mij niet!» zei het eendje. |
|
| |
“You have to decide that for yourself,” continued the old duck and left. |
“Je moet het zelf weten,” hernam de oude eend en ging weg. |
|
