ผมก็เลยชวนพ่อลงไปเล่นที่ชายหาด
เราก็เลยต้องไปหาโรงแรมที่อยู่ไกลจาก..จากชายหาดประมาณสองกิโลมั้งครับถ้าผมจำไม่ผิด
เราก็เลยต้องเดินเท้าเข้าไปที่ชายหาดซึ่งไกลมาก แล้วผมก็ขี้เกียจเดินมากเลย
คือผมไม่เห็นป้ายนึกออกปะ
ส่วนที่ผมอยู่เนี่ย มันเป็นทรายหยาบ กรวดหยาบ แล้วก็เปลือกหอย
อาหารที่นั่นจะเป็นอาหารประเภทอาหารทะเลนะครับ แล้วก็อาจจะมีข้าวบ้าง
ที่ที่ผมไป จะเป็นที่หัวหินนะครับ
ทีนี้เนี่ย สิ่งแรกที่เราต้องทำก็คือ เราต้องหาโต๊ะ คือหาโต๊ะที่นั่งที่ชายหาดนะครับ หา..หา..หาเช่า ผมไม่รู้ว่าราคาเท่าไหร่นะครับ แต่ว่ามันก็แพงอยู่เหมือนกัน
แล้วทีนี้เนี่ย เราก็แพลนกันในครอบครัวว่า เราจะไปเที่ยวทะเลกันในปีนั้น
คือมีแต่รอยบาด รอยกรีด แผลเต็มเท้า เลือดไหลโชกเลย
มันจะมีป้ายบอกว่าไอ้จุดที่ผมอยู่เนี่ย ห้ามลงเล่น เพราะมันมีแต่เปลือกหอยไม่มีทราย
เราถึงกันตอนเย็น แล้วนักท่องเที่ยวไม่รู้มาจากไหน
พอเราไปถึง ตอนนั้นประมาณตอนเย็นแล้ว เพราะว่าจากกรุงเทพไปประจวบก็ยังไกลอยู่ดี
เราไม่สามารถขับรถภายในวันเดียวถึง
ขับรถไปไม่ได้
เรา..เรารู้สึกเสียอารมณ์มาก
ไปถึงโรงแรมก็ใส่ยาอย่างเดียว เอาแอลกอฮอล์ราด เอาผ้าพันแผลพันเท้าไว้
ต้องเดินกลับโรงแรมสองกิโลอะ
เราต้องแวะพักที่กรุงเทพก่อน
คือปกติเราคาดหวังจะได้โรงแรมอยู่ติดกับชายหาดแต่ว่าคนมันเยอะจองเต็มหมดแล้ว