วันนั้นเราต้องซื้อตั๋วคือจะเป็นตั๋วเรือข้ามฟากเราเรียกว่าเรือเฟอร์รี่นะครับ
รู้สึกจะเป็นจังหวัดประจวบคีรีขันธ์
ระยะทางแต่ละหาดก็ไกลพอสมควรนะครับ
รถที่มาจากด้านบนเนี่ยจะมองไม่เห็นรถด้านล่างจะเห็นแต่ไฟสาดขึ้นมา
ยก
มึงจะไปไหนอะ?
มึงกินข้าวยัง?
มีแต่เลือดออกเต็มเท้า
มีทั้งภาษาที่สุภาพและก็ภาษาที่ไม่สุภาพ
มันไม่รู้สึก แต่พอคราวนี้เรารู้สึกตัวแล้วเราก็วิ่ง
มันจะเป็นโขดหินชันสูงประมาณเมตรสองเมตรแล้วก็เรียงกันตามหาดอะ
มันจะมีป้ายบอกว่าไอ้จุดที่ผมอยู่เนี่ย ห้ามลงเล่น เพราะมันมีแต่เปลือกหอยไม่มีทราย
พ่อผมขับรถประมาณสี่ทุ่มอะแต่ว่ากว่าที่เราจะเจอที่พักเนี่ยใช้เวลาสองชั่วโมงนะครับ
พ่อผมก็เป็นนะ พ่อผมก็เลือดไหลเหมือนกัน
พี่ไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาหาเลยอะ
พี่สบายดีปะ?
พี่ตามทันหรือเปล่าเนี่ย?
พี่..พี่ เก็บเงินหน่อยครับ
พอเราไปถึง ตอนนั้นประมาณตอนเย็นแล้ว เพราะว่าจากกรุงเทพไปประจวบก็ยังไกลอยู่ดี
พอเราได้โต๊ะปุ๊บ เราก็เริ่มจากการสั่งอาหารก่อน