เพราะฉะนั้นก็คือ อยุธยานั้นเป็นเมืองในสมัยโบราณของคนไทยค่ะ
คือมันมีแต่ทรายหยาบ กรวดละเอียด เปลือกหอย เปลือก..ไอ้..ปู อะไรหลาย ๆ อย่างเนี่ย
นี่คือโดนัทของใคร
นี่คือตำบลบางจาก
ผมคือแบบสุด ๆ แล้วอะ ทรมานมาก
ข้าวผัดจานละสองร้อยนี่คือถือว่าสุดๆแล้วอะ
ถ้าเกิดเป็นคนในระดับเดียวกัน คือวัยเดียวกัน
วันนั้นเราต้องซื้อตั๋วคือจะเป็นตั๋วเรือข้ามฟากเราเรียกว่าเรือเฟอร์รี่นะครับ
โอ้..แย่แล้ว คือ..ผมเจ็บมาก
นั่นคือร่มชายหาดของเรา
แล้วก็มีไอ้พวกแก้วน้ำนะครับ เศษ..เศษเล็กๆอะ ที่มันจะบาดเท้าได้ คือผมก็เดินข้าม ๆ ไป พยายามหลบ ๆ ไม่..ไม่เหยียบนะครับ
ลักษณะของงานคืออะไร
คือไม่ใช่ว่าเป็นเพื่อนห่างๆ
หนึ่งปักษ์คือระยะเวลาสองสัปดาห์
ผมก็ยังมุ่งหน้าเดินต่อไปเรื่อย ๆ ผมเดินไปจน..จนน้ำทะเลมันท่วมอก แล้วผมก็เริ่มรู้สึกเจ็บที่เท้า คือเราไม่ได้สังเกตว่าไอ้ที่เราเดินอยู่เนี่ย มันเป็นทรายมันเป็นกรวดหรือว่ามันเป็นเปลือกหอย
คือเราจะเอาเตาแก๊สเล็กๆอะครับผมที่เป็นแก๊สกระป๋องเนี่ยเอาไว้จุดทำอาหาร
แต่ถ้าเกิดว่าพนักงานเสิร์ฟอายุมากกว่าเรา คืออาวุโสกว่าเรา
คือมันจะขึ้นอยู่กับระดับความสนิทสนมของคนที่เราคุยด้วยนะครับ
ทีนี้ผมก็ได้ยินเสียงพ่อผมตะโกนว่า ให้ผมรีบขึ้นฝั่ง เพราะว่าไอ้จุดที่ผมอยู่เนี่ย มันคือเปลือกหอยล้วน ๆ
คือเราวนรอบเกาะเลยอะ