ก็คือ คนที่อพยพมาทางชายแดนนะคะ
ก็คือ ช่วงนั้นจะเป็นเรื่องของเขมรแดงอะนะคะ
ก็คือว่า อย่างที่กล่าวไปนะคะว่าประเทศเราเนี่ย ได้ไปยึดครองประเทศเขานะคะ
ก็คือเราจะถึงที่นั่นประมาณสามทุ่มครึ่ง
ข้าวผัดจานละสองร้อยนี่คือถือว่าสุดๆแล้วอะ
คนนั้นคือปีเตอร์
คนนั้นคือมาร์ธา
คนนั้นคือใคร
คือจริงๆเราต่อคิวไปเรื่อยๆจนจะถึงแล้วนะ
คือปกติเราคาดหวังจะได้โรงแรมอยู่ติดกับชายหาดแต่ว่าคนมันเยอะจองเต็มหมดแล้ว
คือผมไม่เห็นป้ายนึกออกปะ
คือมันจะขึ้นอยู่กับระดับความสนิทสนมของคนที่เราคุยด้วยนะครับ
คือมันมีแต่ทรายหยาบ กรวดละเอียด เปลือกหอย เปลือก..ไอ้..ปู อะไรหลาย ๆ อย่างเนี่ย
คือมันหยาบมากด้วย
คือมันเป็นบรรยากาศที่สบายผ่อนคลายมาก ๆ แล้วผมเนี่ยอยากจะลองเล่นน้ำทะเลดู
คือมันไม่ใช่เป็นหาดละเอียด ๆ อย่างที่เราคิดจินตนาการเอาไว้
คือมีแต่รอยบาด รอยกรีด แผลเต็มเท้า เลือดไหลโชกเลย
คืออย่างงี้มันถูกจองเต็มหมดแล้วไง
คือเข้าใจว่าเป็นช่วงไฮซีซั่น แต่ว่ามันเยอะมาก ๆ เลย จนเราไม่มีโรงแรมที่จะพัก
คือเป็นเด็กนักเรียนหรือว่านักศึกษา