ในสมัยผมยังเป็นเด็ก คือเรื่องมีอยู่ว่า
ในวันนั้นเนี่ย คือเรานั่งกันเป็นครอบครัว แล้วก็พ่อผมก็ดื่มเบียร์ ชมบรรยากาศทะเล มีลมทะเลพัด
ใครคือพ่อแม่ของเด็กหญิง
โอ้..แย่แล้ว คือ..ผมเจ็บมาก
แล้วมันมีรถอยู่คันหนึ่งเนี่ยไปสร้างคิวที่สามคือแถวที่สาม
แล้วก็มีไอ้พวกแก้วน้ำนะครับ เศษ..เศษเล็กๆอะ ที่มันจะบาดเท้าได้ คือผมก็เดินข้าม ๆ ไป พยายามหลบ ๆ ไม่..ไม่เหยียบนะครับ
แต่ว่าเวลาเราจะขับขึ้นเนี่ยเขาจะมีคิวให้คือจะมีแถวอยู่สองแถวให้เราไปต่อคิวนะครับ
แต่ว่าพอเราไปถึงแล้วเนี่ยความรู้สึกเปลี่ยนไปเลย กลับรู้สึกตื่นเต้นมาก คือผมรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะว่าเราได้เห็นบรรยากาศที่คึกคักของนักท่องเที่ยว แล้วก็ เอ่อ..คนที่แน่นเต็มชายหาด
แต่ว่าที่แปลกก็คือ ไอ้ที่ที่ผมนั่งอยู่เนี่ย มันเป็นจุดที่มีแต่เปลือกหอยนึกออกไหมครับ
แต่ว่า บาง..บางกลุ่มบางคน เป็นเพื่อนกันจริงๆ คือสนิทกันมากๆ ก็ใช้ได้นะครับ
แต่ที่ผมสั่งก็คือ เป็นทะเลเผา ทะเลเผาก็คือรวมทุกอย่างที่เป็นของทะเล เช่น กุ้ง ปู หอย อะไรอย่างงี้นะครับ ปลาหมึก อะใช่..ปลาหมึก เอามาเต็มโต๊ะเลย
แต่ถ้าเกิดว่าพนักงานเสิร์ฟอายุมากกว่าเรา คืออาวุโสกว่าเรา
เราต้องเดินทางสองวันคือแวะพักที่รู้สึกจะเป็นชลบุรีมั้งถ้าผมจำไม่ผิดนะ
เพราะฉะนั้นก็คือ อยุธยานั้นเป็นเมืองในสมัยโบราณของคนไทยค่ะ
เดินกลับโรงแรม คือเราไม่ได้เอารถมา
อีกปัญหาหนึ่งหลังจากที่เราได้โรงแรมแล้วก็คือ เราไม่สามารถเอารถขับเข้าไปที่ชายหาดได้ เพราะว่าคนมันเยอะ แล้วเราไม่มีที่จอดรถ
อันแรกก็คือ ภาษา
อันที่สองก็คือ เอ่อ.. ท่าทางต่างๆ
หนึ่งปักษ์คือระยะเวลาสองสัปดาห์
วิธีที่ดีที่สุดคือไปโดยรถไฟใต้ดินครับ