พอเราเดินไปจนถึงที่น้ำ
พอมาถึงที่ฝั่งอะ เลือดเต็มเลยอะ
ผมเจ็บ ทรมาน
ผมวิ่ง วิ่ง วิ่ง
ผมคือแบบสุด ๆ แล้วอะ ทรมานมาก
ผมก็เอาเท้าเหยียบ โอ้โห..เย็นมาก น้ำเย็นสุด ๆ
ผมก็เลยชวนพ่อลงไปเล่นที่ชายหาด
ผมก็ยังมุ่งหน้าเดินต่อไปเรื่อย ๆ ผมเดินไปจน..จนน้ำทะเลมันท่วมอก แล้วผมก็เริ่มรู้สึกเจ็บที่เท้า คือเราไม่ได้สังเกตว่าไอ้ที่เราเดินอยู่เนี่ย มันเป็นทรายมันเป็นกรวดหรือว่ามันเป็นเปลือกหอย
ที่ที่ผมไป จะเป็นที่หัวหินนะครับ
ทีนี้เนี่ย สิ่งแรกที่เราต้องทำก็คือ เราต้องหาโต๊ะ คือหาโต๊ะที่นั่งที่ชายหาดนะครับ หา..หา..หาเช่า ผมไม่รู้ว่าราคาเท่าไหร่นะครับ แต่ว่ามันก็แพงอยู่เหมือนกัน
ทีนี้เนี่ย คุณพ่อจะเป็นคนขับรถให้เรา
ทีนี้ผมก็ได้ยินเสียงพ่อผมตะโกนว่า ให้ผมรีบขึ้นฝั่ง เพราะว่าไอ้จุดที่ผมอยู่เนี่ย มันคือเปลือกหอยล้วน ๆ
ทีนี้ผมก็รู้สึกตัว
ต้องเดินกลับโรงแรมสองกิโลอะ
ซึ่งเป็นระยะทางที่ไกลมาก ๆ
ซึ่งเขาโชคดีกว่าผมตรงที่ว่าจุดนั้นนะ เป็นทรายละเอียด
ชายหาดหนึ่ง (บทสนทนา)
คุณนึกดูแล้วกัน
คือเข้าใจว่าเป็นช่วงไฮซีซั่น แต่ว่ามันเยอะมาก ๆ เลย จนเราไม่มีโรงแรมที่จะพัก
คือมีแต่รอยบาด รอยกรีด แผลเต็มเท้า เลือดไหลโชกเลย