เราถึงกันตอนเย็น แล้วนักท่องเที่ยวไม่รู้มาจากไหน
เราต้องแวะพักที่กรุงเทพก่อน
เราก็เลยต้องไปหาโรงแรมที่อยู่ไกลจาก..จากชายหาดประมาณสองกิโลมั้งครับถ้าผมจำไม่ผิด
เราก็เลยต้องเดินเท้าเข้าไปที่ชายหาดซึ่งไกลมาก แล้วผมก็ขี้เกียจเดินมากเลย
เรา..เรารู้สึกเสียอารมณ์มาก
เป็นช่วงไฮซีซั่นของประเทศไทยนะครับ
เดินกลับโรงแรม คือเราไม่ได้เอารถมา
อีกปัญหาหนึ่งหลังจากที่เราได้โรงแรมแล้วก็คือ เราไม่สามารถเอารถขับเข้าไปที่ชายหาดได้ เพราะว่าคนมันเยอะ แล้วเราไม่มีที่จอดรถ
อาหารที่นั่นจะเป็นอาหารประเภทอาหารทะเลนะครับ แล้วก็อาจจะมีข้าวบ้าง
อยู่ทางภาคใต้ของประเทศไทย
หลังจากนั้นผมก็เลยจำเลยว่า หัวหินเนี่ย มันเป็นที่ที่อันตรายมากสำหรับผมนะครับ
ส่วนที่ผมอยู่เนี่ย มันเป็นทรายหยาบ กรวดหยาบ แล้วก็เปลือกหอย
สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องประสบการณ์การท่องเที่ยวทะเลของผมนะครับ
รู้สึกจะเป็นจังหวัดประจวบคีรีขันธ์
มีแต่เลือดออกเต็มเท้า
มันไม่รู้สึก แต่พอคราวนี้เรารู้สึกตัวแล้วเราก็วิ่ง
มันจะมีป้ายบอกว่าไอ้จุดที่ผมอยู่เนี่ย ห้ามลงเล่น เพราะมันมีแต่เปลือกหอยไม่มีทราย
พ่อผมก็เป็นนะ พ่อผมก็เลือดไหลเหมือนกัน
พอเราไปถึง ตอนนั้นประมาณตอนเย็นแล้ว เพราะว่าจากกรุงเทพไปประจวบก็ยังไกลอยู่ดี
พอเราได้โต๊ะปุ๊บ เราก็เริ่มจากการสั่งอาหารก่อน