ขับรถไปไม่ได้
คือปกติเราคาดหวังจะได้โรงแรมอยู่ติดกับชายหาดแต่ว่าคนมันเยอะจองเต็มหมดแล้ว
คือผมไม่เห็นป้ายนึกออกปะ
คือมันมีแต่ทรายหยาบ กรวดละเอียด เปลือกหอย เปลือก..ไอ้..ปู อะไรหลาย ๆ อย่างเนี่ย
คือมันเป็นบรรยากาศที่สบายผ่อนคลายมาก ๆ แล้วผมเนี่ยอยากจะลองเล่นน้ำทะเลดู
คือมันไม่ใช่เป็นหาดละเอียด ๆ อย่างที่เราคิดจินตนาการเอาไว้
คือมีแต่รอยบาด รอยกรีด แผลเต็มเท้า เลือดไหลโชกเลย
คือเข้าใจว่าเป็นช่วงไฮซีซั่น แต่ว่ามันเยอะมาก ๆ เลย จนเราไม่มีโรงแรมที่จะพัก
คุณนึกดูแล้วกัน
ชายหาดหนึ่ง (บทสนทนา)
ซึ่งเขาโชคดีกว่าผมตรงที่ว่าจุดนั้นนะ เป็นทรายละเอียด
ซึ่งเป็นระยะทางที่ไกลมาก ๆ
ต้องเดินกลับโรงแรมสองกิโลอะ
ทีนี้ผมก็รู้สึกตัว
ทีนี้ผมก็ได้ยินเสียงพ่อผมตะโกนว่า ให้ผมรีบขึ้นฝั่ง เพราะว่าไอ้จุดที่ผมอยู่เนี่ย มันคือเปลือกหอยล้วน ๆ
ทีนี้เนี่ย คุณพ่อจะเป็นคนขับรถให้เรา
ทีนี้เนี่ย สิ่งแรกที่เราต้องทำก็คือ เราต้องหาโต๊ะ คือหาโต๊ะที่นั่งที่ชายหาดนะครับ หา..หา..หาเช่า ผมไม่รู้ว่าราคาเท่าไหร่นะครับ แต่ว่ามันก็แพงอยู่เหมือนกัน
ที่ที่ผมไป จะเป็นที่หัวหินนะครับ
ผมก็ยังมุ่งหน้าเดินต่อไปเรื่อย ๆ ผมเดินไปจน..จนน้ำทะเลมันท่วมอก แล้วผมก็เริ่มรู้สึกเจ็บที่เท้า คือเราไม่ได้สังเกตว่าไอ้ที่เราเดินอยู่เนี่ย มันเป็นทรายมันเป็นกรวดหรือว่ามันเป็นเปลือกหอย
ผมก็เลยชวนพ่อลงไปเล่นที่ชายหาด