และก็เรื่องของกาลเทศะนะครับ
ทีนี้ผมก็ได้ยินเสียงพ่อผมตะโกนว่า ให้ผมรีบขึ้นฝั่ง เพราะว่าไอ้จุดที่ผมอยู่เนี่ย มันคือเปลือกหอยล้วน ๆ
แล้วคราวนี้ผมก็วิ่งขึ้นเลย
แล้วทีนี้เราเจ็บ เพราะว่าเรารู้สึกตัวไง ไอ้ตอนที่เราเดินลง
ทีนี้เนี่ย คุณพ่อจะเป็นคนขับรถให้เรา
แล้วก็มีไอ้พวกแก้วน้ำนะครับ เศษ..เศษเล็กๆอะ ที่มันจะบาดเท้าได้ คือผมก็เดินข้าม ๆ ไป พยายามหลบ ๆ ไม่..ไม่เหยียบนะครับ
แล้วเขาก็เป็นประเทศเมืองพุทธเหมือนกับเรา
แล้วเราจะต้องรอให้คนที่พักที่บังกะโลเนี่ยเขาออกก่อนในตอนเช้าเราถึงจะเข้าไปนอนในบังกะโลนั้นได้
แล้วเราต้องเดินทางจากเชียงใหม่ไปประจวบ
แล้วเราก็สั่งข้าวผัดมาจานใหญ่ ๆ เพราะว่าคนไทยชอบกินข้าว ถ้าไม่มีข้าวรู้สึกไม่อิ่มนะครับ
แล้วเราก็จะแทนตัวเองว่า ผม อย่างที่ผมพูดอยู่ตอนนี้
แล้วนายชื่ออะไรล่ะ?
อีกปัญหาหนึ่งหลังจากที่เราได้โรงแรมแล้วก็คือ เราไม่สามารถเอารถขับเข้าไปที่ชายหาดได้ เพราะว่าคนมันเยอะ แล้วเราไม่มีที่จอดรถ
พี่ตามทันหรือเปล่าเนี่ย?
เธอว่างไหม?
อย่างบทแรก ผมจะพูดถึงเรื่อง เอ่อ..ความไม่สุภาพก่อน
พอเราได้โต๊ะปุ๊บ เราก็เริ่มจากการสั่งอาหารก่อน
การที่เราทราบกันดีว่าในสมัยก่อนเนี่ย
ในตอนนั้นเนี่ยมันเป็นช่วงสงกรานต์พอดีเลย
อยุธยาเนี่ยเป็นชื่อเมืองเก่าของประเทศไทยนะคะ