maar toch liep het er hoog mee, zoals het nog nooit ergens mee gedaan had
De moeder der eendjes ging met haar hele familie naar de gracht toe.
als het maar de vergunning kon krijgen, om in het riet te liggen
“Wat is de wereld toch groot!” zeiden al de jongen; want nu hadden zij heel wat meer plaats dan in het ei.
maar van een zwaan
Nu kwam de herfst
Plof! daar sprong zij in het water.
“Het doet immers niemand kwaad!”
Plof, plof! het riet boog zich naar alle kanten heen.
Doe je best maar om eieren te leggen of te spinnen of vonken uit je lijf te laten komen.
Hij is zo jong en ziet er zo prachtig uit!
Als het maar geen woerd is!
de wolken zaten vol hagel en sneeuw
«Je begrijpt mij niet!» zei het eendje.
“Gebruik je poten nu!” vervolgde zij.
zij zijn allemaal mooi, behalve dat ene
de bladeren in het bos werden geel en bruin
en het kleinste riep: «Daar is een nieuwe zwaan!»
maar met iedere nacht werd het gat, waarin het zwom, al kleiner en kleiner
Laat dat maar liggen, en leer je andere kinderen liever zwemmen!
