Sorry.
Sorry, ik begrijp het niet.
Sorry, daar ben ik niet verantwoordelijk voor.
“Piefpafpoef!” klonk het weer, en nu vlogen er gehele scharen wilde ganzen uit het riet op.
Ach!
Lekker weer, hè?
Och, neem mij mee!
Je hebt me nooit gemogen, hè?
Je kunt mij gerust geloven!
Je woont op de zesde verdieping.
Gelieve me te bellen vooraleer je komt.
“Piep, piep!” zei het jong en kroop er uit.
“Piefpafpoef!” klonk het juist, en de beide wilde genten vielen dood in het riet neer, en het water werd bloedrood gekleurd.
“Kijk eens! Nu moeten wij nog het aanhangsel krijgen, alsof wij al niet talrijk genoeg waren! En foei! wat ziet dat ene eendje er uit! Dat willen wij hier niet hebben!”