เด็กกำพร้า
เหยือกดินเผา
ผมไม่ได้ชื่อประสาท
ศิลปินวาดรูปบนทางเท้า
เธอเป็นนักออกแบบแฟชั่น
ฉันเป็นนักออกแบบแฟชั่น
ฉันชอบอ่านนิตยสารแฟชั่น
คุณชื่อประสาท ใช่ไหมครับ
น้ำส้มหนึ่งแก้วและน้ำส้มหนึ่งเหยือก
ที่ที่ผมไป จะเป็นที่หัวหินนะครับ
สุดท้ายเราได้ที่พักที่หาดไก่แบ้
น้ำมะนาวหนึ่งเหยือกและกาแฟเย็นหนึ่งแก้ว
ฉันรักงานของคุณและฉันเคารพคุณในฐานะศิลปิน
แล้วเราต้องเดินทางจากเชียงใหม่ไปประจวบ
หลังจากนั้นผมก็เลยจำเลยว่า หัวหินเนี่ย มันเป็นที่ที่อันตรายมากสำหรับผมนะครับ
พอเราไปถึง ตอนนั้นประมาณตอนเย็นแล้ว เพราะว่าจากกรุงเทพไปประจวบก็ยังไกลอยู่ดี