en zodra deze niet meer te zien waren, dook het onder tot op de grond en toen het weer boven kwam, was het als buiten zich zelf
het wist zelf niet, hoe het zich zou houden
Het draaide zich als een tol in het water rond, strekte zijn kop hoog in de lucht naar de zwanen uit en gaf zulk een luide en zonderlinge schreeuw, dat het er zelf van schrikte
Hoe zou het hem ook in de gedachten komen, te wensen, zelf zo mooi te zijn?
Ik wil niet van mij zelf spreken.
Van mij zelf wil ik niet spreken.
in het water moet het, al zou ik het er ook zelf induwen
Ik denk dat jij dit niet zelf hebt gekocht.
Vraag het zelf maar aan onze meesteres, de oude vrouw
Ze kwam om het zelf te doen.
Hun poten gingen van zelf, en allen waren zij in het water; zelfs het lelijke, grauwe eendje zwom mee.
Tegen de avond bereikte het een kleine, armoedige boerenhut; deze was zo bouwvallig, dat zij zelf niet wist, naar welke kant zij zou vallen, en daarom bleef zij maar staan.
zonder daarbij de vrouwen zelf te viseren
schrijf binnen dit kader nu zelf een gedicht
“Ik heb het zelf gemaakt”, zei hij trots.
“Je moet het zelf weten,” hernam de oude eend en ging weg.
